Jenny Arean en Louis van Dijk
Het verhaal
Jenny Arean en Louis van Dijk, twee rasartiesten die beiden hun sporen ruimschoots verdienden maar nog nooit samen in het theater te zien waren. In dit gevarieerde programma werd zowel nieuw als bestaand materiaal uitgevoerd.
| - Zing dan | Nino Rota / Ned. tekst Ivo de Wijs |
| - Tropenjaren | Jurrian van Dongen / Peter van de Witte |
| - Fietsen | Pierre Barouth / Francis Lai / Ned. Tekst Seth Gaaikema |
| - Of het nou helpt of niet | Etienne roda-Gil / Julien Clerc / Ned. Tekst Ivo de Wijs |
| - Piano improvisatie Hoop | |
| - Woorden | Charles Aznavour / Charles Aznavour / Ned. Tekst Ivo de wijs |
| - Cimetière | George Groot / Martin van Dijk |
| - Wintertenen luizen en eczeem | Ischa Meijer / Henk van der Meulen |
| - Piano improvisatie Windmills of your mind | |
| - Geluk bestaat niet | Barbara / Barbara / Ned. Tekst Ivo de Wijs |
| - Balkan intro + Schoenen | George Groot / Pelinbau Pelinmaninc |
| - Piano improvisatie Blues | |
| - Griekenland / Veluwe | George Groot / Rutger Laan |
| - De liefde | Ivo de wijs / Peter van de Witte |
| - Beloof het me | Jurrian van Dongen / Rutger Laan |
| - Piano improvisatie Mozart | |
| - De mooie dingen | Jurrian van Dongen / Rutger Laan |
| - In wezen is de mens alleen | George Groot / Martin van Dijk |
| - Amsterdams parfum | Jan Boerstoel / Martin van Dijk |
| - Hoop | Ivo de Wijs / Louis van Dijk |
| - Muziek | Ivo de Wijs / Peter van de Witte |
Credits
De regie van deze bijzondere voorstelling is in handen van Ruut Weissman.
Premièredatum
Leidsche schouwburg, 27 september 2009
Recensies
Recensie 1. "Ze brengen het beste in elkaar naar boven"
Uit: Leidsch Dagblad, september 2009
Door: Susanne Lammers
Wat een stel! Zij exuberant, zinnelijk, vibrerend van levenslust, uitdragend en theatraal. Hij helder en precies, strelend ondersteunend, onderstrepend en geraffineerd aanvullend. Daardoor lijkt het of elk liedje dat Jenny Arean en Louis van Dijk onder handen nemen zijn definitieve vorm heeft gekregen.
Dat begint al met "Zing dan', misschien wel de mooiste versie die Arean ooit zong. Het timbre van haar inmiddels diep donkerbruine stem komt prachtig uit tegen alle kleuren en sferen die Van Dijk uit de vleugel laat tinkelen; elk couplet en elk refrein een ander lied, met telkens een andere, maar altijd passende, stemming.
Hij houdt het eigenlijk best koel en nuchter, en dat maakt haar expressiviteit alleen maar intenser. Datzelfde speelt in "Geluk bestaat niet", waarin Van Dijk met meesterhand de ragfijne melancholie verklankt, terwijl Arean het niet kapot te krijgen optimisme geloofwaardig maakt.
De gekozen liedjes lijken een soort "best of". Juweeltjes van de hedendaagse Nederlandse liedkunst, van Ivo de Wijs, Jurrian van Dongen, George Groot en Jan Boerstoel.
De thematiek is universeel de liefde en het leven, maar altijd door rijpe ogen bezien. Wijze liedjes, met een enkele komische uitschieter die de lenigheid van de vertolkers laat horen. En heel veel liedjes over zingen en muziek, zoals het zangerscredo "Of het nou helpt of niet" en het mooie "Woorden", waarin Arean de wendbaarheid en kracht van taal bezingt door ieder woord zijn eigen kleur te geven.
Geestig zijn hun duetten: een liefdeslied van een Griekenlandverslaafde en een Veluweganger á la "Let's call the whole thing off" en het maffe "In wezen is de mens alleen", waarin Louis met zijn keurige, enigszins scherpe stem Jenny "bekeert", waarop ze zich samen in een soort dominees-samenzang tot de zaal wenden.
Ze brengen het beste in elkaar naar boven.
Subtiel theater maken ze van "Cimetière", een ogenschijnlijk simpel walsje over de doden bezoek en hun graf verzorgen, waarin één enkel Joods woordje het leed in perspectief plaatst en de zaal stil krijgt, en het zonder verwijl daarop knallende brute "Wintertenen, luizen en eczeem" van Ischa Meijer.
"Maar wat er ook gebeurt, er klinkt muziek!"
Recensie 2. "Jenny Arean laat Louis van Dijk ook meezingen"
Uit: NRC Handelsblad, 3 oktober 2009
Door: Henk van Gelder
Het klonk wat paradoxaal voor een voorstelling met zo veel Nederlandse teksten op zo’n hoog niveau, maar toch was Jenny Arean twee seizoenen geleden op tournee met een programma dat "In concert" heette. De titel van haar nieuwe theaterprogramma is passender: haar naam en die van haar begeleider – dat is alles.
Voor het eerste treedt Jenny Arean ditmaal op met pianist Louis van Dijk die in zijn eentje een heel scala van stijlen bestrijkt. Soms suggereert hij een compleet orkest inclusief pregnante accenten, maar op andere momenten beroert hij de toetsen met grote schroomvalligheid om de nootjes zo sierlijk mogelijk met de woorden mee te laten deinen.
En een andere noviteit is dat Van Dijk zich hier ook als vocalist aandient. Hij zingt twee vermakelijke duetten met Jenny Arean, met een droogkomisch timbre dat naar meer doet verlangen. Zijn toewijding aan de teksten maakt hem tot een ideaal begeleider in dit genre.
Samen met regisseur Ruut Weissman heeft Jenny Arean een programma samengesteld uit liedjes die ze eerder zong, en nieuw materiaal. Ze zijn zodanig gerangschikt dat ze steeds op elkaar lijken te reageren. Tot het bestaande repertoire behoren nummers met eeuwigheidswaarde als het onstuimige "Amsterdams parfum" van Jan Boerstoel en het cynische wereldbeeld dat Ischa Meijer ooit schetste in "Wintertenen, luizen en eczeem".
De nieuwe(re) liedjes werden voornamelijk geschreven door haar hofleveranciers Jurrian van Dongen, George Groot en Ivo de Wijs – meesters in fijngeslepen formuleringen en poëzie zonder de platitudes die het lichte genre te vaak ontsieren. Een gaaf voorbeeld is een tekst van Van Dongen over een vader die met zijn dochtertje langs het standbeeld van Theo Thijssen loopt, op haar verzoek vertelt die dat was en concludeert dat dat zijn vaderlijke taak is: mooie dingen aanwijzen.
Jenny Arean, de beste chansonière van Nederland, zingt met hart en ziel en een onverzettelijke overtuigingskracht. Het resultaat is een kleinkunstrecital zoals ze nog maar zelden voorkomen.
Recensie 3. "Louis van Dijk zingt als counterpart Jenny Arean"
Uit: De Stentor, 27 november 2009
Door: Hans Invernizzi
Doorwerken na je 67ste? Daar hebben pianist Louis van Dijk (1941) en chansonnière Jenny Arean (1942) geen probleem mee. Nog nooit zag men hen samen in het theater. Nu begeleidt de Veluwenaar Louis de Mokumse Jenny bij het vertolken van een imponerende reeks literaire liedjes, oude bekenden en splinternieuwe. Maar alle op maat gesneden voor de stem van Arean.
De jazzer en de cabaretière verenigd. De uitbundige zangeres met die machtige strot, die superieure timing, dictie en frasering, het Amsterdamse gevoel voor humor en het matglanzende toucher en de rijke lyriek van de nuchtere Van Dijk. Vele, vele jaren ervaringen komen samen op het sobere podium van Harderwijk.
En Louis kan warempel zingen. Met een lichte klankkleur en een droogkomische ondertoon, die de scherpe kanten afhaalt van het levenslied In Wezen Is De Mens Alleen. Perfect gecast is de toetsentovenaar als counterpart in het doldwaze relaas over de wederzijdse vakantiebestemmingen: Griekenland voor Jenny, Ermelo voor Louis.
Qua opbouw is het naam- en pauzeloze programma, onder regie van routinier Ruut Weissman, zeer gevarieerd. Zware kost en scherts wisselen elkaar af. Hoe onmisbaar Van Dijk ook moge zijn, het is Arean die je in de loop van de avond alle gruizige, grimmige en geinige uithoeken van het bestaan laat zien zonder sentimenteel te worden.
Jenny kan zich uiten in repertoire van ongekende klasse van tekstdichters als Ivo de wijs, Ischa Meijer, Jan Boerstoel, Jurrian van Dongen en George Groot. Met opvallend veel aandacht voor haar geliefde woonplaats. Amsterdams Parfum, wat is dat toch een prachtig nummer. De liefde van Arean voor ‘die stinkstad’ kan niet anders dan oprecht zijn.
