Ik lijk reuze op mezelf

Achttien liedjes telt de nieuwe onewomanshow van Jenny Arean. Vijf bestaande en dertien nieuwe. "Het was de bedoeling meer oude liedjes te zingen, maar er werd weer zoveel prachtig nieuws voor mij geschreven." De premiere was zaterdag 8 december in de Leidse Schouwburg.

Pontificaal in haar knusse woning in de Amsterdamse Jordaan hangt een antieke spiegel. Deze spiegel in vergulde lijst gaat tot eind april mee op tournee. Niet letterlijk, de decorontwerpers hebben een kopie van de spiegel gemaakt en uitvergroot. In de spiegel zal de 65-jarige Jenny Arean terugblikken op haar leven tot nu toe en er zullen foto’s in geprojecteerd worden. Uit de grote fotocollectie van de diva zelve.

Van het woord ‘diva’ wil Arean niet horen. "Welnee, ik doe gewoon mijn werk. Sinds kort krijg ik weliswaar AOW, maar ik ben niet van plan te stoppen. Het is toch zonde om iets dat je goed kan alleen maar vanwege je leeftijd achterwege te laten. Mijn stem is nog prima. Ik doe er niets speciaals voor. Nou ja, een beetje. Ik heb weer zangles. En voor een voorstelling rook ik niet. Na afloop beloon ik mezelf met twee sigaretten."

Haar stem is haar handelsmerk. "Ik heb inderdaad een persoonlijk geluid. Ik zeg altijd: ik lijk op niemand. Gelukkig niet. Er zijn al musicalsterren genoeg die min of meer hetzelfde stemgeluid hebben, die inwisselbaar zijn. Dat vind ik jammer. Ga voor een eigen geluid. Ik lijk reuze op mezelf. Dat wil overigen niet zeggen dat mijn stem niet verandert. Vroeger was ik heser. Nadat een poliep van mijn stembanden is verwijderd, heb ik een breder bereik."

Die stem zet ze de komende maanden in voor haar theatersolo "In Concert". Nadat ze vorig seizoen met de voorstelling "Het Verschil" op pad was met collega’s als Wende Snijders, Raoul Heertje en Jan Jaap van der Wal staat ze nu weer in haar eentje.

"Het heeft allebei wat. Nederland is klein. Het is te veel van het goede om elk jaar weer een onewomanshow te maken. Tussendoor probeer ik een rol te bemachtigen in andere mooie voorstellingen. Het is altijd leuk om met collega’s te werken. Alleen op de bühne is zwaarder. Maar geeft wel meer bevrediging. Omdat het van mezelf is."

Voor haar soloprogramma’s heeft Jenny Arean een eigen werkwijze ontwikkeld. Met een pot thee aan haar keukentafel gezeten legt ze het uit: "Ik werk met een aantal vaste liedjesschrijvers. Mensen als Ivo de Wijs, George Groot, Jurriaan van Dongen en sinds kort Daniël Lohues. Aan deze tafel vertel ik wat me bezighoudt, kom ik met krantenknipsels op de proppen, ontstaan er discussies. Die bagage nemen de schrijvers mee naar huis en daaruit ontstaan de liedteksten. De sessies duren een paar maanden. George Groot neemt uitgebreid de tijd, Ivo de Wijs schrijft soms twee nummers per week."

Ook dit jaar leidden de keukentafelsessies weer tot veel ideeën. "Het was eigenlijk de bedoeling om in het programma voor de helft oude liedjes te zingen. Een soort terugblik. Het publiek waardeert dat. Altijd als ik "Het is over" inzet, krijg ik op voorhand applaus. Maar er kwamen zoveel goede teksten uitgerold dat ik het zonde vond. Ik doe vijf oude nummers, de rest is nieuw. Toch is het een overzicht. In de liedjes maak ik de balans op. Wat heeft het leven tot nu toe gebracht?"

Veel: een leuk huisje in de Jordaan, een volwassen dochter en een kleinkind voor wie in de tuin een zandbak staat. Arean kan er met enthousiasme over vertellen en laat trots foto’s zien. Vakmatig lijkt de balans ook naar de positieve kant door te slaan. Haar carrière begon in 1960 in het ABC-cabaret van Wim Kan en Corry Vonk. Landelijk brak ze in 1972 door met dank aan de televisieserie "Meisje met de blauwe hoed." Haar grootste muzikale hit had Jenny Arean in 1977 met het duet "Vluchten kan niet meer" met Frans Halsema. In 1985 bracht ze met "Gescheiden vrouw op oorlogspad" haar eerste theatersolo. Ook schitterde ze in musicals als "Heerlijk duurt het langst" en "Chicago" en recent nog in de remake van de tv-komedie "’t Schaep met de vijf poten".

"Ja ja, ‘t Schaep" was een ongelooflijk succes. Nee, dat heeft me niet verbaasd. Voor goed Nederlands drama is altijd publiek. De serie is niet goedkoop gemaakt, maar dat zie je ook. En de cast was geweldig. Er was chemie tussen de spelers. Gelukkig gaan we komende zomer een nieuwe reeks opnemen. We gaan met zijn alleen naar de camping."

Zelf is Arean toneelfreak. "Daar kan niets tegenop. Iemand als Gerdjan Rijnders is toch een hele bijzondere theatermaker. Met musicals heb ik gewoon minder, Al moet ik een uitzondering maken voor "Billy Elliot", die ik pas in Londen zag. Werkelijk prachtig! Maar ik zou er niets meer voor voelen. Twee jaar lang zeven keer per week spelen. Ik doe het op mijn manier. Met eigen liedjes, in mijn eigen tempo."

Bron: Theo de With, "Leidsch Dagblad", 3 december 2007